Jak ćwiczyć akomodację?

Akomodacja odpowiada za wyostrzenie obrazu przy patrzeniu na różne odległości. Wykorzystujemy ją zwłaszcza przy pracy z bliska (czytanie, komputer, komórki). Czy akomodacja zawsze pracuje dobrze? Czy możemy zwiększyć możliwości akomodacji? Czy akomodacja może się „zepsuć”? Jak ćwiczyć akomodację?

Czy akomodacja zawsze pracuje dobrze?

Akomodacja jest procesem mimowolnym. Jej pracą staruje autonomiczny system nerwowy. Nie sterujemy akomodacją świadomie.

Można by było wyciągnąć z tego wniosek, że akomodacja zawsze powinna dobrze pracować i odpowiadać na widziany obiekt w sposób doskonały.

Jednak wiemy, że nie zawsze tak jest. Akomodacja potrafi się opóźniać lun reagować zbyt mocno. Może być niesprawna lub możemy mieć do czynienia ze skurczem / spazmem akomodacji (więcej o zaburzeniach akomodacji przeczytasz tutaj: „Dysfunkcje akomodacji”). Bardzo często zaburzenia akomodacji są związane z zaburzeniami ruchów oczu (głównie konwergencji) lub nieskorygowaną wadą wzroku.

Osoby z zaburzeniami akomodacji mają dość trudne życie. Nie widzą stabilnie z bliska. Nie mogą sprawnie przerzucać wzroku z obiektów dalekich na bliskie i odwrotnie. Towarzyszy im ból głowy lub są zmęczeni pracą niewspółmiernie mocno.

Jak ćwiczyć akomodację?

Niektórzy specjaliści uważają, że akomodacji nie da się ćwiczyć ze względu na to, że jest procesem autonomicznym. Wiemy jednak, że akomodacja jest sprzężona z konwergencją i pobudzając lub rozluźniając konwergencyjne ruchy oczu jednocześnie pracujemy z akomodacją. Bezpośrednim sposobem na pobudzanie i rozluźnianie akomodacji jest użycie soczewek plusowych i minusowych (wykorzystujemy foropter lub flippery akomodacyjne). Właśnie te możliwości można wykorzystać chcąc poprawić sprawność i wytrzymałość mięśnia rzęskowego.

Jak ćwiczyć akomodację w domu?

Dal – bliż

Najprostszym ćwiczeniem jest patrzenie w dal, a następnie na przerzucenie wzroku na bliski obiekt.

Przykład.

Stajemy w oknie i spoglądamy na najdalszy możliwy, widoczny tekst – reklamę, numer bloku, nazwę ulicy, rejestrację samochodu. Nie spinamy się, patrzymy swobodnie. Następnie przerzucamy wzrok na trzymaną w rękach książkę / gazetę (odległość około 40 cm). Wyostrzamy widziany tekst. Utrzymujemy ostrość około 20 sekund i ponownie patrzymy na dal. Wyostrzamy obraz i patrzymy 20 sekund. Przerzucamy wzrok na bliż, itd.

Patrzymy w ten sposób po 3 minuty na każde oko osobno.

Wykonując powyższe ćwiczenie bardzo szybko da się zauważyć zmęczenie akomodacji. Z każdym cyklem wyostrzenie obrazu jest wolniejsze.

Do takiego treningu można zastosować karty Harta lub samodzielnie wydrukować litery i przywiesić na lodówkę lub ścianę.

Trening utrudniamy stosując flippery akomodacyjne, zmieniając odległość widzianych obiektów i ich wielkość.

Śledzenie tekstu

Następne ćwiczenie to czytanie książki i jednoczesne przybliżanie jej do siebie.

Ćwiczymy jednoocznie. Czytamy książkę w naturalny sposób i stopniowo przysuwamy ją do siebie, aż zauważymy rozmazanie tekstu. Następnie odsuwamy ją od siebie, aż wyprostujemy rękę. W tym momencie możemy przerzucić wzrok na dal – by rozluźnić akomodację. Następnie ponownie spoglądamy na książkę, wyostrzamy tekst i czytając przybliżamy ją, aż do rozmazania liter.

Ćwiczymy każde oko oddzielnie (po 3 minuty) .

Karty fuzyjne

Kolejnym ćwiczeniem, który można zastosować w domu są karty fuzyjne.

Karty fuzyjne (i ekscentryczne koła) mają za zadanie zwiększyć możliwości fuzyjne pacjenta. Innymi słowy mają wzmocnić siłę mięśni okoruchowych odpowiedzialnych za złożenie obrazów pochodzących z obudwu oczu. Akomodacja jest sprzężona z fuzją i każde ćwiczenie z nią związane jest związane również z akomodacją.

Jak ćwiczymy z kartami fuzyjnymi?

Na kartach zawsze widzisz dwa obrazki, np płot i kota (zobacz przykładowy rysunek poniżej). Twoim zadaniem stworzyć oczami trzeci rysunek – kota siedzącego na płocie.
Są dwa sposoby. Jeden to skrzyżowanie wzroku przed kartami, drugi to skrzyżowanie wzroku za kartami (patrzymy przez karty, jakbyśmy mieli nadnaturalne możliwości prześwietlania wzrokiem kartki). Każdy sposób rozwinie inną umiejętność. Jeden dywergencję, drugi konwergencję (zakresy fuzyjne). Nie mniej jednak, jeżeli będziesz utrzymywał wyraźny obraz patrząc przez kartę i przed kartę stymulujesz akomodację i ćwiczysz mięsień rzęskowy.

Dokładna instrukcja jest tutaj:

„Jak trenować z kartami fuzyjnymi?” – artykuł.

Instrukcja – jak ćwiczyć z kartami fuzyjnymi – Youtube

Karty fuzyjne i ekscentryczne koła mają tą możliwość, że ćwiczymy konwergencję i dywergencję, akomodację, poczucie głębi i trójwymiarowości jednocześnie.

Pacjenci zaczynający trening mogą mieć początkowo trudność z utrzymaniem pojedynczego obrazu. Czasem mogą ignorować obraz pochodzący z jednego oka. Jednak regularny trening najpierw wzmocni fuzję, później zakres utrzymania fuzji. Pacjenci mający osłabione poczucie głębi wzmocnią je, a przy okazji ćwiczą akomodację. Bardzo je lubię, zwłaszcza, że mogę dawać je pacjentom do terapii domowej.

Czy już wiesz: Jak ćwiczyć akomodację?

Pozdrawiam serdecznie!

Zachęcam do zapisania się BEZPŁATNĄ, 3-dniową konferencję
„Niedowidzenie – i co dalej?”

3 dniowe szkolenie online