Diagnostyka i terapia akomodacji

W gabinetach optometrystów i okulistów pojawia się coraz więcej pacjentów z zaburzeniami pracy akomodacji. Stając na wysokości zadania powinniśmy diagnozować problemy z akomodacją i prowadzić terapię, która pomoże badanym uwolnić się od dolegliwości.

Chcąc dowiedzieć się jak pracuje akomodacja u konkretnej osoby, musimy przeprowadzić szereg badań i pomiarów. Na pewno określimy amplitudę akomodacji, sprawność i stabilność akomodacji oraz odpowiedź akomodacji. Powyższe pomiary zawsze przeprowadza się po pełnym badaniu refrakcji pacjenta. Musimy mieć pewność, że nie ma on wady wzroku lub jest ona w pełni skorygowana.

Do całkowitej diagnozy potrzebujemy również pełnego badania widzenia obuocznego. Zaburzenia widzenia obuocznego są związane z problemami akomodacji. W niektórych przypadkach niepoprawna praca akomodacji będzie pociągała za sobą złą pracę układu wergencyjnego lub odwrotnie: zaburzenia konwergencji czy dywergencji będą wpływały negatywnie na układ akomodacyjny.

Diagnostyka i terapia akomodacji

Amplituda akomodacji

Praca akomodacji pozwala na wyraźne odwzorowanie obrazu, na który patrzymy, na siatkówce oka. Patrząc na dal (powyżej 4-6 m), soczewka wewnątrzgałkowa ma najmniejszą moc optyczną. W takiej sytuacji mówimy o oku nieakomodującym. Patrząc na coraz bliższe odległości, moc soczewki zwiększa się. Największa możliwa zmiana wartości soczewki jest określana jako amplituda akomodacji.

Najdalszy punkt, dla którego oko może utworzyć ostry obraz na siatkówce, nazywamy punktem dalekim. W przypadku osoby bez wady wzroku lub z wadą poprawnie skorygowaną okularami lub soczewkami kontaktowymi punkt daleki powinien znajdować się w nieskończonej odległości.

Natomiast najbliższy punkt, dla którego oko może utworzyć ostry obraz na siatkówce na skutek akomodacji, nazywamy punktem bliskim. Dzięki tym dwóm punktom możemy określić dwa parametry: amplitudę i zakres akomodacji.

Przy określaniu możliwości ostrego widzenia bardziej praktycznym parametrem będzie amplituda akomodacji niż jej zakres. Wzór matematyczny, który określa amplitudę, to różnica odwrotności odległości punktu dalekiego i punktu bliskiego oka.

gdzie:

Aa – amplituda akomodacji

Sd – punkt daleki

Sb – punkt bliski

Dla osoby, która nie posiada wady wzroku albo została ona u niej skorygowana całkowicie, odwrotność punktu dalekiego wynosi 0 (Sd = 1/∞). Punkt bliski ma różną wartość i zależy od wieku pacjenta. U dzieci znajduje się kilka centymetrów przed okiem. Wraz z wiekiem odległość punktu bliskiego od oka zwiększa się.

W sytuacji, w której amplituda akomodacji jest zbyt mała w stosunku do wieku pacjenta mamy do czynienia z niedostateczną akomodacją. Pacjent będzie miał problem z ostrym widzeniem z bliska.

Odpowiedź akomodacji

Stosując określony przez badającego bodziec do akomodacji, oko powinno odpowiedzieć określoną zmianą mocy łamiącej. Na przykład: aby zobaczyć wyraźnie przedmiot umieszczony w odległości 50 centymetrów, oko powinno zakomodować 2 dioptrie, czyli tyle powinna wynosić odpowiedź akomodacji. Nie zawsze jednak tak jest. Odpowiedź akomodacji może być za słaba. Taki stan nazywamy niedostateczną akomodacją. Odpowiedź może być też za mocna. Wtedy mamy do czynienia z nadmierną akomodacją. Zatem jesteśmy pewni tylko co do wielkości zastosowanego bodźca do akomodacji, nie mamy pewności, czy odpowiedź akomodacji jest adekwatna.

Sprawność akomodacji

Sprawność akomodacji jest to zdolność do szybkiej, sprawnej i właściwej zmiany mocy optycznej soczewki. Pacjent, który zmaga się z niesprawnością akomodacji będzie skarżył się na problemy z wyostrzaniem obrazu przy przerzucaniu wzroku z daleka na bliż i odwrotnie.

Stabilność akomodacji

Stabilność akomodacji określa, jak zachowuje się akomodacja w czasie, jaka jest jej wytrzymałość. Może się okazać, że pacjent ma właściwą amplitudę i prawidłową odpowiedź akomodacji, ale stabilność jest niewystarczająca i słaba. Ten pacjent będzie się charakteryzował męczliwością akomodacji.

Terapia zaburzeń akomodacji

Wychodząc naprzeciw potrzebom naszych pacjentów powinniśmy diagnozować akomodację i przeprowadzać terapię widzenia w tym zakresie. Procedury badania i sekwencje terapeutycznie nie są trudne. Jednocześnie problemy z akomodacją są łatwe do wyćwiczenia. To dlatego specjalizując się w pracy z akomodacją szybko wypozycjonujemy się na rynku, nawiążemy współpracę z okulistami, poradniami psychologiczno-pedagogicznymi i innymi terapeutami.

Jeżeli masz wiedzę odnośnie terapii akomodacji – zachęcam serdecznie – zacznij pracę z dziećmi, nastolatkami i dorosłymi. Jeżeli chcesz ją zdobyć – zachęcam skorzystaj z kursu Akademii. Kurs omawia procedury badania, optyczne możliwości rozluźniania akomodacji podczas badania rerakcji oraz zawiera gotowe sekwencje ćwiczeń. 

Zapraszam do sklepu! I do zapoznania się z ofertą dostępnych kursów.