Obuoczna deprywacja widzenia
Niepozorna nieśmiałość, która kryła coś więcej – historia odmiany losu małego przedszkolaka
W społeczności Ćwiczę oko zawsze istnieje miejsce na wzajemne wsparcie i zrozumienie. Dziś pragniemy podzielić się historią, która może stać się ważną lekcją dla nas wszystkich.
Mały Oliwier, trzylatek z przedszkola, zawsze wydawał się nieco wycofany. Jego nieśmiałość i brak kontaktu z rówieśnikami przypisywano naturalnej ostrożności, którą wykazują niektóre dzieci. Jednak stanowcza postawa nauczycielki, która dostrzegła, że coś może być nie tak, okazała się kluczowa. To ona zdecydowanie upierała się, aby Oliwier został zbadany przez specjalistów.
Obuoczna deprywacja widzenia – wizyta u okulisty
Po wizycie u okulisty i dalszych konsultacjach w naszym gabinecie, rodzice usłyszeli wiadomość, która wywołała szok i niedowierzanie. Ich syn, który dotychczas spędzał dni w swoim świecie, miał wyjątkowo wysoką, niewykrytą wcześniej nadwzroczność – OP+12,0 OL +13,0. Ostrość wzroku Oliwiera, początkowo oceniana na zaledwie 0,05 obuocznie, była daleka od normy.
Niepojęte dla rodziców było to, jak mogli przeoczyć problem, który tak znacząco wpłynął na życie ich dziecka. Rozpoczęcie noszenia okularów, regularne wizyty kontrolne i konieczność terapii widzenia stały się ich nową rzeczywistością. Ból, zaskoczenie, a przede wszystkim determinacja, aby pomóc synowi, wypełniły ich serca.
To nie jest tylko historia Oliwiera – jest to opowieść o tym, jak ważna jest świadomość i czujność w kwestiach zdrowia wzroku naszych dzieci.
Dlatego zapraszamy na webinar „Terapia niedowidzenia – case studies”, gdzie omawiam ten i inne przypadki niedowidzenia.
Obejrzyj i dowiedz się, jak możemy razem pracować nad poprawą jakości widzenia i życia naszych dzieci.
Nie pozwólcie, aby historia Oliwiera powtórzyła się. Zapewnienie zdrowia wzrokowego naszym dzieciom jest inwestycją w ich lepsze jutro.
Zapraszam serdecznie na nasz webinar, na którym dowiedzą się Państwo jak skończyła się historia chłopca.
Podczas webinaru omówię konkretne przypadki dzieci z niedowidzeniem, które prowadziłam w terapii niedowidzenia.
Porozmawiamy o tym:
- jak prowadziłam terapię,
- jak długo trwała,
- co pacjenci ćwiczyli w domu, a co w gabinecie;
- jaką korekcję otrzymali pacjenci;